BESTUUR SOMSEN STICHTING |
ADVISEURS SOMSEN STICHTING |
||
Theo Somsen [P227] |
Dick Somsen [P130] |
||
voorzitter |
genealogie en adresbestanden |
||
Hindenhoek 11 |
Monteverdilaan 175 |
||
8172 AC Vaassen |
8031 DL Zwolle |
||
tel.: +31.578.572867 |
tel.: +31.38.4542360 |
||
email: theosomsen@compuserve.com |
email: Somsen.Dj@net.HCC.nl |
||
|
|||
Gree van Daatselaar-Somsen [P53] |
John Somsen [P2353] |
||
vice-voorzitter |
USA en Internet |
||
Esstraat 22 |
35 Springdale Avenue |
||
7131 CT Lichtenvoorde |
Holyoke, MA. 01040-3421 |
||
tel.: +31.544.375783 |
USA |
||
email: janvandaatselaar@pi.net |
tel.: +1 413 538 7724 |
||
email: somsen@crocker.com |
|||
Ada Somsen [P75] |
|||
secretaris/penningmeester |
Ben Somsen [P396] |
||
Leusdenhof 298 |
audio-visuele ondersteuning |
||
1108 DP Amsterdam Zuidoost |
Lariksweg 1 |
||
tel.: +31.20.6961834 |
7151 XW Eibergen |
||
email: somsen@zuidoost.amsterdam.nl |
tel.: +31.545.472546 - fax: +31.545.475359 |
||
email: bensomsenvideo@tref.nl |
|||
Wim Somsen [P518] |
|||
2e secretaris |
|||
Hoge Heurnseweg 8 |
|||
7095 CJ De Heurne |
|||
tel.: +31.315.652115 |
|||
BANKZAKEN USA |
|||
Derk Somsen [P413] |
Mrs Marieke Edwards-Jager Gerlings [P725] |
||
2e penningmeester |
920 East Bay Dr. NE# 3D301 |
||
Weerdslag 67 |
Olympia, WA. 98506-1222 |
||
7206 BT Zutphen |
USA |
||
tel/fax: +31.575.526048 |
tel.: +1 360 786 1583 |
||
email: derkjacsomsen@tref.nl |
email: Hollamer@aol.com |
||
Helmut Somsen [P1562] |
|||
lid |
|||
Provinzialstrasse 70 |
|||
46499 Hamminkeln |
|||
Bundesrepublik Deutschland (BRD) |
|||
tel.: +49.2873.536 |
|||
INTERNET |
|||
Johan Somsen [P1089] |
Somsen homepage: |
||
lid |
http://www.crocker.com/~somsen | ||
Postbus 9 |
|||
8160 AA Epe |
|||
tel/fax: 0578-629893 |
|||
email: johan.f.somsen@wxs.nl |
|||
Een toast tijdens de eerste bestuursvergadering in Lichtenvoorde op 07-02-1998. l-r: Ada Somsen, Derk Somsen, Wim Somsen en Gree van Daatselaar-Somsen; l-r: Theo Somsen, Johan Somsen en Helmut Somsen.[ Click for larger image] |
Colofon Somsen Horizon
Doelstelling Somsen Stichting De stichting heeft ten doel: De stichting tracht haar doel onder meer te verwezenlijken door:
|
Inhoud
Bestuur en adviseurs 2
Voorwoord Er is een wens in vervulling gegaan. De wens nl. om een vervolg te geven aan die schitte-rende familiereünie van vorig jaar en de daar gelegde wereldwijde contacten. Zoiets mag niet verloren gaan, vonden velen en opnieuw was een aantal Somsens bereid om zich in te zet-ten voor dat vervolg. Vol enthousiasme richt-ten zij een Stichting op, verdeelden de taken, wierven donateurs en... verzamelden de kopij voor dit allereerste nummer van Somsen Horizon. Wij hopen dat u plezier beleeft aan dit familieblad en aan alles wat onze Stichting nog hoopt te on-der-nemen. Ook hopen wij dat u nóg meer familie-leden weet te interesseren en te enthousiasmeren om zich als donateur aan te melden. Want ook zij behoren bij de United Somsens of Aalten! Namens het bestuur, Theo Somsen
|
EXTRA: DIS-MAGAZINENederland en de USA hebben wat met elkaar. In de 17de eeuw stichtten de Nederlanders de kolonie Nieuw Amsterdam, die later uitgroeide tot het huidige New York. En ook nadat de Verenigde Staten een onafhankelijke natie werden, bleven de banden bestaan. Wie goed kijkt ziet dat het Nederlandse erfgoed nog steeds herkenbaar aanwezig is in de USA. In Nederland bestaat een stichting die zich in-zet om (zoals de stichting zelf zegt) een podium te creëren voor "alles wat te maken heeft met het Nederlandse erfgoed in Noord-Amerika". Deze stichting, de Stichting DIS - Dutch International Society - Nederland, gaf in het najaar van 1997 haar eerste periodiek uit: het DIS-Magazine. In dit fraaie en boeiende tijdschrift wer-den maar liefst acht pagina’s gewijd aan on-ze Somsen Family Reunion! Wij zijn deze stichting zeer erkentelijk voor de aandacht die zij wilde besteden aan onze familiereünie. Nóg meer erkentelijk zijn wij hen voor hun bereidwilligheid om gratis een exemplaar van dat eerste DIS-Magazine aan alle donateurs van de Somsen Stichting te schenken. Dat exemplaar treft u aan bij dit eerste nummer van Somsen Horizon.
Hopelijk boeit het DIS-Magazine u zozeer, dat u ook de volgende edities van het DIS-Maga-zine wilt ontvangen. In dat geval kunt u contact opnemen met het secretariaat van de stich-ting DIS (zie voor de contact-moge-lijk-heden pag. 5 van het DIS-Magazine). Een aantal Somsens ging u al voor!
CULTURELE TIP Tot 13 juni is in Museum Frerikshuus in Aalten een speciale expositie ingericht over "Zeskamp 1968". Aalten was toen een zeer succesvolle deelnemer aan dit NCRV-televisiespel. Half Nederland keek daar toen nog naar. Er is o.a. een promotiefilm te zien over Aalten anno 1968. Verder is er een sa-men-vattende NCRV-film te zien: Zo was Zes-kamp. Het aardige is dat een Somsen ook nog een behoorlijke bijdrage leverde aan de goede scores van de Aaltenploeg.
|
DE SOMSENS OP INTERNET Dankzij John Howard Somsen [P2353], onze Internet-goeroe, beschikken wij over een uitermate boeiende web-site op Internet. John heeft ongelooflijk veel werk verricht om de Somsen homepage op Internet vorm te geven. U treft op die uitgebreide homepage o.a. aan:
Natuurlijk beseffen wij dat niet iedereen een Inter-net-aansluiting heeft (hoeft ook niet), maar… als u iemand kent die dat wel heeft: neem dan eens een kijkje op http://www.crocker.com/~somsen/
En als er in uw tak van onze familie iets wijzigt, geef dat dan gerust door aan John Somsen. Zijn adres vindt u op de pagina van het bestuur van de Somsen Stichting.
CAMPING WEEKEINDE IJZERLO 14-16 AUGUSTUS 1998 Vorig jaar heeft een groot aantal Somsens de mini-camping ‘t Hoftijzer Hoftijzer in IJzerlo gedurende een week als uitvalsbasis gebruikt voor allerlei activiteiten in de regio. Opgemerkt werd toen dat je daar best een jaarlijks gebeuren van kon maken. Nu is het de bedoeling om in het weekeinde van 14-16 augustus 1998 hernieuwd of voor het eerst kennis te maken met deze plek. Op dat moment vindt ook het bekende IJzerlose Oranjefeest plaats. In eerste instantie is het niet de bedoeling om al-lerlei activiteiten te plannen, maar een ge-za-men-lijke barbecue is zo georganiseerd. Willen belangstellenden contact opnemen met ondergetekende, zodat we enig zicht hebben op hoeveel Somsens we kunnen verwachten?
Wim Somsen [P518]
|
REÜNIE IMPRESSIE Ik heb het gevoel dat ik nu vlug moet zijn. Alle indrukken en emoties, ontmoetingen en gesprekken zijn overdacht en hebben een plaats gekregen. Als ik nu dat alles niet vastleg ben ik bang dat het vervluchtigt. De allesoverheersende indruk die van het hele gebeuren achterblijft is er een van diepe herkenning, van grote warmte en betrokkenheid, immense trots tot zo'n familie te mogen behoren. Het indringende gevoel van “dit maak je maar eenmaal mee” is steeds aanwezig. Dat zag je ook in de ogen, in de gezichten van veel familieleden: een intens genieten van deze specifieke gebeurtenis. Natuurlijke genegenheid was alom aanwezig. Wat doe ik nu? Ga ik een chronologische volgorde aanhouden of geef ik een totaalindruk met hier en daar saillante punten? Er is zo veel beleefd dat ik me aan de chronologie vastklamp om een beetje structuur in deze persoonlijke weergave van de reünie te brengen Vrijdagmiddag, 8 augustus 1997 Met Dick is afgesproken, via email, dat we rond 17.00 uur in Aalten bij de Watertoren zullen zijn om de bus met Amerikaanse Somsens te verwelkomen. Met die bus komen o.m. onze verre familieleden uit Utah, USA aan die bij ons te gast zullen zijn. Ruim een uur eerder meldt zich aan de telefoon een jeugdige Amerikaans/Duitse stem met de vraag ‘of zijn ouders al aangekomen zijn’. Verbazing aan onze kant. Darren Somsen informeert naar zijn ouders, Don en Susan Somsen uit Utah. Leuk! Een begin van een reünie gevoel wordt geboren. Darren en zijn bruid zijn uit Zuid-Duitsland komen rijden om de reünie mee te maken. Zij logeren bij Hotel Reijrink in Lievelde en ze willen graag met ons mee om Darrens ouders op te halen. Een afspraak is gauw gemaakt. Jan en ik rijden langs Reijrink en pikken Darren en Catherine op. Zij zitten nog knus een hapje te eten op het terras aan de voorzijde. Een ons welbekend plekje. Kennis gemaakt. Handen geschud en ‘Hoe spreek je jouw naam uit? Gggree?’ Na even oefenen lukt het om de scherpe g-klank tevoorschijn te brengen. Achter elkaar rijden we naar Aalten. Een kort ritje dat ons, alle ramen open, een beetje verkoeling brengt. We hebben zo gehoopt op mooi weer, velen met ons, geduimd, gesoebat, en mooi weer is het geworden. 26 tot 30 °C, strak blauwe lucht en geen zuchtje wind, het hele weekend en nog veel langer! Bij de Watertoren komt al gauw Dicks jeep er aan rijden. Met zwier parkeert hij zijn auto en, hupsakee!, komen er twee billboards te voorschijn. |
|
Bij de Watertoren komt al gauw Dicks jeep er aan rijden. Met zwier parkeert hij zijn auto en, hupsakee!, komen er twee billboards te voorschijn. Die worden boven op het dak van de auto gezet. Somsen Reunion - World Wide, met grote koeienletters, om in de sfeer van de Achterhoek te blijven...Een prachtig baken voor de naderende bus. Er voegen zich nog enkele afhalers bij ons en ja, daar verschijnt de bus met Amerikanen. Het "Hello" en "Pleased to meet you" waren niet van de lucht. Darren en zijn ouders hadden elkaar sinds november jl. niet gezien, dus dat is een heel blije ontmoeting. Wij zijn ook benieuwd naar onze gasten. Briefwisseling hadden we al gevoerd en foto's waren uitgewisseld, maar in levende lijve elkaar zien en spreken, dat is pas je ware. Donderdagavond, na alle drukte van maaltijden voorbereiden, logeerkamer netjes en het huis boenen en vol bloemen zetten had ik - hoe laat het al was en hoe heet! - een spandoek gemaakt. Jan: "Móet dat nou, Gree? En waar wil je dat dan hangen?" Gree: "Aan de carport, als welkom. Leuk toch ?" Jan: "Dat is niet makkelijk!" Gree: "Wie zegt dat het makkelijk moet zijn? Dat kun jij best!" Discussie gesloten, gelukkig. Somsens zijn inventief en het zijn doordrijvers. Dat zullen we op het komend weekend in vele variaties horen. Met humor, met gein, ook wel met een beetje trots over die gemeenschappelijke familietrekjes. Vakkundig door Jan vastgemaakt prijkt vanaf vrijdagmorgen levensgroot aan onze voor- gevel: "WELCOME TO DON AND SUSAN, our American Somsens!" Niet eens zo erg tot verbazing der voorbijgangers, want iedereen in ons goede dorp leest de regionale kranten en daarin had de Somsen-familiereünie al verscheidene keren aandacht gekregen. En omdat veel bekenden wel weten dat wij een làndelijk dagblad lezen kregen we de krantenknipsels in veelvoud in de bus. Aardig. En makkelijk om uit te delen aan mijn broers, die in het Westen wonen. In optocht rijden we die vrijdag tegen zessen naar huis. Natuurlijk nodigen we Darren en Catherine ook uit voor het avondeten in onze schaduwrijke achtertuin. Het spandoek is echt een verrassing voor Don en Susan. ‘How nice en ‘incredible’ horen we en hugs and kisses krijgen we. Op dat moment al valt het stille besluit hen dat doek mee naar huis te geven als een echte reünie-trofee. Maar eerst op de foto met z'n allen! We beleven een pracht avond in de tuin met wederzijdse kennismaking en informatie Graag hadden we getoast of samen champagne gedronken, maar we moeten het op water houden, want Don en Susan zijn Mormonen. Maar ach, water maakt ook gelukkig en houdt het hoofd koel. Wel een voordeel. We wisselen geschenken uit. Susan geeft mij met enig ritueel een buitengewoon mooi en eigengemaakt cadeau, een quilt! Uren, nee, dágen werk en precisie om alle lapjes op kleur en in geometrische verbondenheid te brengen. ‘Puur katoen’, vertelt Susan, 'want ik ben een purist'. Een stuk onbetaalbare huisvlijt zomaar als geschenk. En ‘all the way from America’ voor ons meegesjouwd. Ik ben er erg blij mee en laat de quilt trots zien aan ieder die hier maar over de vloer komt. Echt een quilt zoals de eerste emigranten die uit armoede maakten van hun eigen kledingstukken . Dicht tegen twaalven coached Jan de jeugdige gasten naar hun hotel. Daarna gaan wij slapen. Don en Susan zijn uitgeput! Maar alle vier zijn we vol verlangen en vol verwachting naar de komende dagen . |
|
Zaterdagmorgen, 9 augustus 1997 Half negen, ontbijt op het terras. Met warme broodjes, boerenkaas en eigen- gemaakte jam. Een pot thee op tafel, vers sinaasappelsap en een kan water met ijs voor de gasten. De jam gaat bovenop de kaas... Daarna deuren en ramen sluiten. Don breekt nog eens zijn tong over mijn naam. Tassen in orde gemaakt, fototoestellen gecheck-ed en ‘up we go’! Erve Kots Die eerste indruk bij Erve Kots zal ik nooit vergeten. We zijn tamelijk vroeg, nog niet veel auto's op het grote parkeerterrein. We komen aanrijden - een overbekende plek voor ons beiden - en dan staat daar plots zo'n stralende krullebol, zo'n breed glimlachende Somsenjongen ons enthousiast een plaats te wijzen. Nou, je voelt je meer dan welkom, het is alsof er een grote voordeur wijd opengaat en een hartelijke stem zegt: ‘Héél blij dat je er bent!’ We komen binnen. Handen schudden, zoenen, repeterend naar badges kijken en je de namen inprenten. |
|
Er is een grote infobalie met alle benodigde paperassen: programmaboekjes, buffetbonnen, stickers, T-shirts met Somsen-opdruk, de badges met naam en genealogisch nummer liggen klaar, bestelde video's, etc. etc. Er is een computerdesk met beeldschermen, printer, fax, portofoons en wat niet al! Het lijkt wel of we terecht komen op een internationaal hightech-congres. Alles is tweetalig en dat zal het het hele weekend zijn en zeer professioneel. Ik begin al naast mijn schoenen te lopen van trots over zoveel know-how in één familie. En dit is nog maar het allereerste begin. De ruimtes lopen vol, vol en voller. Ruim vierhonderd gasten worden er verwacht. Een sfeer om te zoenen, wat dan ook gebeurt. ‘Heb je die al gezien en die? Ze zit daar op de derde rij’. Mensen die je in dertig, veertig jaar niet gezien hebt, blijken haast nog dezelfde fijne lieve gezichten te hebben. Ik zie mijn beide broers, ontdek nichten, neven, tantes en oudtantes en maak kennis met nooit eerder ontmoete familieleden. Met een kop koffie en een heerlijke snee krentenwegge - met altijd te royaal boter daar - nemen we onze plaatsen in in de grote zaal. We wachten op de officiële opening. ‘Welkom op deze Somsen-reünie en méér dan welkom in de streek waar we uiteindelijk allemaal vandaan komen!’, zo opent Theo Somsen met een warm timbre in zijn stem deze feestelijke bijeenkomst van verwanten. Johan Somsen, die naast hem staat, vertaalt deze woorden moeiteloos in prachtig Engels. Dat wordt een sprankelend duet van die twee. Een genot om naar te luisteren. En dat zal de hele morgen zo door gaan . Familieboek De presentatie van het familieboek is een hoogtepunt die ochtend. 't Is ook een juweel van vak-manschap, inhoudelijk en qua uitvoering. Toen Jan en ik enkele dagen voor de reünie het "SOMSEN OMNES GENERATIONES" bezorgd kregen door Dick uit Eibergen, was ik uren en uren van de wereld. De hele zondag heb ik me verplaatst in het wel en wee van de gene-raties vóór ons.. Met stijgende interesse, met stijgende verbazing en met stijgend respect voor wat velen hebben doorstaan en bereikt, zowel in de Achterhoek als in de Nieuwe Wereld. Het schrijversduo Dick en Theo moet beslist in een gouden lijstje gevat worden. ‘Er zijn ons geen familieboeken bekend die tweetalig zijn. Een unicum dus’, zo vervolgt Theo. Nou dat is wel zeker. Dat er zoveel talent in de reüniecom-missie aanwezig is: vertalers, schrij-vers, filmers, een dichter van het Somsenlied, financiële, zakelijke enorganisatorische kwaliteiten, ook op muzikaal gebied van wanten weten en zelfs entertainment in huis hebben, dat alles in één groep bijeen is nauwelijks te geloven. En dan heb ik het nog niet gehad over genealogie- en informatiedeskundigheid, hier en in de States. Beduusd zijn we van dit alles. Onze Amerikaanse gast, Don, lopen van tijd tot tijd de tranen over de wangen van ontroering. 'Dat ík zulke familie heb, dat ik daar bij mag horen. Ik wist niet dat ze bestonden..." Première Videofilm Ben Somsen, een professionele filmer, heeft in alle stilte een soloprestatie geleverd. Op lokaties gefilmd, zelfs vanuit de lucht, foto's in filmbeelden omgezet. Hij is in gesprekken met familie getroffen geraakt - ook in ons gesprek - en heeft daardoor in een prachtig gecomponeerd verhaal het wel en wee van vele Somsens laten zien. We luisteren en kijken allen doodstil. Geluid en beeld subliem. De gesproken teksten zijn bondig en duidelijk, ‘dat is knap, vooral als je met Somsens van doen hebt, want die leuteren maar raak vaak’ aldus Theo. Hoe herkenbaar die opmerking. Onze aangetrouwde familieleden zeggen dat ook altijd en wij, wij reageren met opgetrokken wenkbrauwen en grote vraagogen: ‘Dat is toch heel gewoon?’ Het geeft me een goed gevoel dat ik twee videofilms, twee Somsen Panorama's in mijn tas heb. Dat gaat als buit mee naar huis en één daarvan vliegt in de kortste keren de oceaan over: een Somsengroet naar een Van Daatselaar-Somsen zoon. Prima, toch! |
|
Zaterdagmiddag Een lopende lunch, binnen of buiten, in de schaduw of in de gloeiende zon, met je bordje langs de Somsen-kraampjes, het kan allemaal. Het is een heel levendig gebeuren en je vergeet haast te eten, zoveel valt er te praten en te zien. Harmien, Riekie en Ada, mijn Aaltense nichten, hebben een hele kraam gevuld met dierbaarheden uit Landstraat 7, het huis van onze Opa. De houten bureau-draaistoel ontbrak niet. Brievenboeken van uit het kantoor van de smederij, oude foto's o.a. van onze Oma, het mooiste meisje van Barlo indertijd, de oude typemachine... Ik kan er haast niet bij wegkomen. Het is alsof mijn Vader naast me staat. Hoe vaak denk ik niet vandaag. "Konden zîj dat nog es meemaken." Mijn dierbaren die er niet meer zijn. In de openingszin van deze morgen door Theo is diezelfde gedachte te beluisteren. Dat geeft een warm gevoel. ‘Wij dragen deze reünie op aan allen die er zo graag bij hadden willen zijn’. Rijk aan liefde, rijk aan trouw. Met Don en Susan zoeken we verkoeling in het Oudheidkundig Museum Erve Kots, onder de grote bomen of in de oude behuizingen.. Overal geanimeerde gesprekken, schaterend lachen, kinderen die vrolijk ronddartelen Binnen veel reünisten die bij de desks hun verwantschap laten uitzoeken of de meterslange stamboom bestuderen. Don en ik behoren tot de tiende generatie en we hebben in de tweede generatie dezelfde vader. Opmerkelijk dat je zo terug kunt gaan in de tijd met alle fantasieën die daar bij opkomen . De badges, door iedereen gedragen, werken uitsteken mee om snel contacten te leggen. "O, ben jij ook van de kouwe kant, ik ook", zegt iemand tegen Jan, lachend. Een leuk grapje, maar ook niet meer dan dat. Alle aangetrouwde Somsens horen er vanzelfsprekend evenveel bij en 't is juist boeiend om te merken met welke partners de Somsens hun leven delen. In reactie op het bovenstaande zei Jan ee: "Ik heb weinig familie en ben niet met familieband opgegroeid, maar toen ik trouwde kréég ik familie en verrassend veel." Een opmerking die me dierbaar is.
|
|
Saturday-Night Fever De Somsenmarkt, het Happy Hour en het lopend buffet, het gaat allemaal moeiteloos in elkaar over. We amuseren ons en eten en drinken heel lekker. Ad en Aaf, mijn broer en schoonzus uit Edam, hebben ook de dag van hun leven. Zij zien o.m. Maarten weer terug en zijn gezin, waarmee ze jarenlang samen op Curaçao gewoond hebben. Dan wordt het half acht. Ieder drentelt de grote zaal weer binnen. Don wil een plaatsje op de eerste rij. Hij wil alles, ja álles van heel dichtbij meemaken. Een wervelende show van boerendansen en squaredans, van zang en muziek van een heus Somsen-orkest aan elkaar gepraat, wat zeg ik, aan elkaar gegrapt en geswingd door Dick, de grote animator en schrijver, bijgestaan door zijn dochter Marianne, vertaalster. Wat een talenten, wat een vaart en een durf. Te veel om op te noemen. Het lijkt allemaal uit de losse pols te gaan, maar ieder die wel eens iets organiseert weet dat aan zo'n happening een gedisciplineerde organisatie is voorafgegaan. Applaus, applaus, applaus! De hele reüniecommissie wordt aan ons voorgesteld. We blijven klappen. We kunnen haast niet wegkomen... |
|
In onze tuin is het sfeervol en koel op die late avond. We kletsen nog lang samen met Ad en Aafje, die we in het donker van ons kleine dorpje nog haast kwijt raakten. ‘Half tien ontbijt morgen’ is de afspraak, daarna een wandeling . Eerst douchen en slapen nu. Maar dat lukt mij niet één twee drie. Ik zie al die mensen als in een film langskomen. Ik zie overeenkomsten in houding, lijn van de schouders, achterhoofden, haarinplant, gebaren. Prachtig is dat. Ik heb heel plezierig gesproken met een Zwitserse Somsen, iemand uit Canada, Amerikanen, Gé uit Bolnes, Jan van de Snieder en tante Lenie uit Zelhem. Met Frida en Anneke, nichtjes uit Kampen vroeger, heb ik gepraat. Velen zeiden: "‘Wat lijk je op je Moeder", en dat ervaar ik als een groot compliment. Want zij én vader hebben ons de Somsen-weg gewezen. (Daarover straks meer). Zondag, 10 augustus 1997 Een te uitvoerig ontbijt met z'n zessen doet ons nadien besluiten maar geen pannenkoek te gaan eten bij de Gulle Waard in Winterswijk. 't Zou leuk geweest zijn, maar genoeg is genoeg. Vier van ons gaan een lange wandeling maken in de omgeving van Lichtenvoorde. Don en Susan geníeten van de landelijke schoonheid. Aaf en ik duiken de keuken in. We treffen voorbereidingen voor het zondagavond diner, we gaan immers weer de hele dag weg. Menu: Soep vooraf, Salade Niçoise met warm stokbrood. Taart als dessert. Dan kunnen we nu wel weer de voordeur dicht trekken. Tegen 14.00 uur lopen we de treden op van de St. Helenakerk in Aalten voor de feestelijke Herdenkingsbijeenkomst. Een welkomstgroet met een nostalgisch tintje, zo ervaar ik de vriendelijke gestalte bij de ingang die ons een grote mand uitnodigend voor houdt. In die mand kleine éénpersoons zakjes... met pepermuntjes! ‘Het calvinistisch volksvoedsel’ van weleer. Hoe iedere geste doordacht is... De oude kerk omarmt je als het ware door zijn ronde vorm. Geroezemoes van stemmen, een groet, een zwaai. Is het een Mokum, voelt het als thuiskomen? "Vertellingen, historie, muziek en zang", staat er eenvoudig in het programma. Maar hoe moet ik de sfeer beschrijven die daar groeit? We worden meegenomen naar lang vervlogen tijden, de tijden van de vroegere pachtboeren die veel horigheid verschuldigd waren aan de Heren van de naburige kastelen. Meegenomen naar de tijd dat onze Lage Landen katholiek waren, tot aan de Reformatie. Voor Nederlanders is dat bekend, daar zijn we mee opgegroeid, met de 80-jarige oorlog, met Luther, Calvijn en Zwingli. Maar voor de Amerikanen onder ons is het een tikje schokkend om te hor. "Zijn wij van katholieke afkomst? Wás dat vroeger zo? Om het geschiedkundige verhaal te verlevendigen klonk plots devoot een Gregoriaans gezang door de kerk. Bij de Reformatie aangekomen nodigt Theo ons uit psalm 42 te zingen in het Oudnederlands en op héle noten. Er trekt een ongelovige glimlach over mijn gezicht. Het zal toch niet waar zijn? Op héle noten? Dat is toch een allang gepasseerd station? Maar hoor! Daar klinken al de gedragen tonen van het kerkorgel door Dick bespeeld. |
|
Er gaat een golf van ontroering door de kerk. Vooraan zien we een man en een vrouw zitten in oude Achterhoekse klederdracht. Het kost geen moeite om je terug te wanen in de tijd. "Stel je voor - Try to imagine". Als dan het afscheid van de eerste Somsen-emigranten ter sprake wordt gebracht, tweetalig uiteraard, en we precies de kerkbank zien waar zij, Aaltjen Somsen en later haar broer Hendrik Jan Somsen, eens zaten en we opnieuw de psalm zingen die hen lang geleden, ruim 150 jaar, werd toegezongen, "De Heer zal u steeds gadeslaan...", (psalm 121), dan schieten bij velen tranen in de ogen en komt er een brok in de keel. We krijgen de tijd om alles weg te slikken en te luisteren naar Dick op het orgel en zijn kleinkind op de dwarsfluit. Een heel mooi samenspel. 'Tot zien, Goodbeye'. Theo komt tot een afsluiting van het geheel. Hij citeert de woorden uit een prachtige brief van één van onze ver-wanten uit Amerika. Zij schreef (hier vertaald nu): "Ik zie mijn reis naar Holland als een pelgrimage, als een manier om een opmerkelijke familie te bedanken voor een prachtige erfenis. Een erfenis die ik de Somsen-weg noem: Grote liefde en toe-wijding voor je familie, het vermogen om er grote dromen op na te houden en ondertussen hard te werken, een goed gevoel voor betrokkenheid bij anderen, een diep gevoelde eerbied voor opvoeding en opleiding, maar ook een spirituele waardering van de gedachte dat je verantwoording schuldig bent aan iets dat groter is dan jezelf." Treffend verwoord. Een Somsen-weg reikt over grenzen en tijden heen. Zo ben ik ook opgevoed. Een kapitaal bezit. |
|
Dan klinkt het "Wilhelmus" mooi en gedragen. Het wordt uit volle borst meegezongen. Ook Don en Susan, met hun neus op het papier, doen hun uiterste best. Wij spannen ons met plezier in om het Amerikaanse volkslied mee te zingen "The Star-Spangled Banner". Gelukkig geeft het orgel ons een fikse steun in de rug. We dralen bij het verlaten van de kerk, kijken nog een keer rond, zeggen hóe we genoten hebben…, lopen nog es terug naar kerkbank nummer A 71… Dit verhaal wordt veel te lang. Het Japikshuis met de lindeboom, geplant ter nagedachtenis aan hen die vandaar vertrokken. Een hartverwarmend gebeuren. We zullen er nog vaak gaan kijken en slepen al onze familie en vrienden mee ‘en komen met verhalen’. |
|
|
|
Op de Camping 't Hoftijzer drinken we samen koffie tot slot. We proeven wijn, praten her en der. We kunnen haast niet weg komen. Tot ziens, Goodbye! Heel veel dank, ontzettend bedankt! Tot maandagmorgen, als we "onze Amerikanen" in Aalten naar de bus brengen. Lichtenvoorde, 30 augustus 1997. |
SOMSEN RELIKWIEëN |
||
Voor de geïnteresseerden onder u hebben wij nog het een en ander te koop: |
||
1 |
Somsen Omnes Generationes (famileboek, 311 pag.) |
ƒ 100,= |
2 |
Somsen Panorama (video, zonder ondertiteling) |
ƒ 40,= |
2 |
Somsen Panorama (video, met Engelse ondertiteling) |
ƒ 50,= |
4 |
Audiocassette
|
ƒ 15,= |
5 |
Reünie-video (video, zonder ondertiteling
(Erve Kots, Herdenkingsbijeenkomst en Camping IJzerlo)
|
ƒ 30,= |
Als u nog iets wilt bestellen, handel dan als volgt: |
||
ten name van Somsen Stichting / Amsterdam
Alle prijzen zijn incl. verpakking en verzendkosten. |
ALS PEUTER NAAR AMERIKA IN 1851 Lopen heeft hij geleerd op het Japikshuis in IJzerlo bij Aalten, een belangrijke stamboerderij van de Somsens, waar we ook op de Grote Reünie in augustus 1997 een lindeboom geplant hebben ter herinnering aan alle Somsens die in de vorige eeuw naar Amerika emigreerden. Arent Jan (Aaron John) Somsen emigreerde als peutertje van ruim twee jaar samen met zijn ouders, broers en zusje in 1851 naar Amerika. Dat moet een ingrijpende gebeurtenis geweest zijn voor ieder die het betrof . Zijn ouders: Hendrik Jan Somsen (1801-1863) en Johanna Berendina Rensink (1811-1862) vertrokken vanaf het Japikshuis met vier jonge kinderen naar Sheboygan, Wisconsin. In 1852 werd daar nog een zoon geboren. Arent Jan leerde lopen in de rustige Achterhoek, maar moest leren op eigen benen te staan in het verre Amerika. Dat lukte heel goed. Arent Jan, zo’n naam is in Amerika bijna niet uit te spreken, zoals zoveel namen van emigranten. Hij werd al gauw Aaron John genoemd en later kortweg: John. John Somsen trouwde in 1873 met Antonia Grooteboer, ook van Nederlandse afkomst. Haar naam werd: Jane. John en Jane kregen veertien kinderen. Hun dochter Josephine Henrietta (1890-1975) was hun tiende kind en zij schreef op latere leeftijd verschillende aardige details op uit het leven van haar vader.
HET LEVEN VAN ARENT JAN SOMSEN
Ik weet weinig van mijn vaders kindertijd. Zijn ouders overleden toen hij vijftien jaar was. Zij stierven tien maanden na elkaar, waarschijnlijk aan de gevolgen van longontsteking. Dat was heel droevig voor de kinderen. Ik hoorde mijn vader eens zeggen dat hij wou, dat hij katholiek opgevoed was, zodat hij enige gelovige ondergrond had. Kennelijk was zijn familie niet godsdienstig.
Ik heb geen idee wanneer mijn vader, Aaron John, verhuisde naar Zuidoost Minnesota, naar Fillmore County. Misschien nadat zijn zuster Elisabeth (mijn tante Lizzie) trouwde met Johannes Boland in 1866. Ik denk dat vader werkte voor de Bolands. Daar ontmoette hij waarschijnlijk ook mijn moeder Jane Grooteboer; zij werkte voor tante Lizzie..Vader was 25 jaar en moeder 17 jaar toen zij op 2 september 1873 trouwden. Ik weet zeker dat hij ten langen leste een geliefde had gevonden met wie hij kon kibbelen en plagen. Ik herinner me dat hij eens tegen Mam zei, dat ze naar de pomp kon lopen. In het begin van hun huwelijk woonden ze in Lime Springs, Iowa, waar vader -vermoed ik- werkte in de winkel van Oom Gerritt (Gerrit Jan Somsen --1842-1912- een oudere broer van Arent Jan). Hun eerste twee zonen werden in Lime Springs geboren: 'Kleine Aaron' en Levi. Aaron stierf als baby. De volgende drie kinderen, waaronder weer een Aaron, werden geboren op de boerderij in Fillmore, Minnesota. Later verhuisde het gezin weer terug naar Lime Springs, waar de rest van de veertien kinderen geboren werd. Ik was het tiende kind: Josephine Henrietta, geboren in 1890. Ik denk dat vader en Oom Gerritt in Lime Springs een maatschap vormden en de winkel samen hadden. Maar voorzover ik me herinner was het opschrift boven de winkel altijd: ‘John Somsen’. Rond 1898 verhuisde een deel van ons gezin naar de boerderij in Fillmore, MI die tot zolang verpacht was geweest. De oudste drie broers verzorgden de boerderij en twee oudere zusters van mij deden de huishouding.Ik heb de prachtigste herinneringen aan mijn lange logeerpartijen daar! |
Vader was 25 jaar en moeder 17 jaar toen zij op 2 september 1873 trouwden. Ik weet zeker dat hij ten langen leste een geliefde had gevonden met wie hij kon kibbelen en plagen. Ik herinner me dat hij eens tegen Mam zei, dat ze naar de pomp kon lopen. In het begin van hun huwelijk woonden ze in Lime Springs, Iowa, waar vader -vermoed ik- werkte in de winkel van Oom Gerritt (Gerrit Jan Somsen --1842-1912- een oudere broer van Arent Jan). Hun eerste twee zonen werden in Lime Springs geboren: 'Kleine Aaron' en Levi. Aaron stierf als baby. De volgende drie kinderen, waaronder weer een Aaron, werden geboren op de boerderij in Fillmore, Minnesota. Arent Jan Somsen [P753] enAntonia Grooteboer [P754] - Foto t.g.v. hun 50-jarig huwelijk, 02-09-1923 Later verhuisde het gezin weer terug naar Lime Springs, waar de rest van de veertien kinderen geboren werd. Ik was het tiende kind: Josephine Henrietta, geboren in 1890. Ik denk dat vader en Oom Gerritt in Lime Springs een maatschap vormden en de winkel samen hadden. Maar voorzover ik me herinner was het opschrift boven de winkel altijd: ‘John Somsen’. Rond 1898 verhuisde een deel van ons gezin naar de boerderij in Fillmore, MI die tot zolang verpacht was geweest. De oudste drie broers verzorgden de boerderij en twee oudere zusters van mij deden de huishouding.Ik heb de prachtigste herinneringen aan mijn lange logeerpartijen daar! In 1903 verhuisde de hele familie naar Dakota. Het oorspronkelijke winkelgebouw in Lime Springs was door brand verwoest en daarna gebeurde hetzelfde met het gebouw waarin de zaak werd voortgezet. Een ramp voor de familie. De eerste drie jaren in Dakota waren zeer zwaar. Droogte vernielde de oogsten. Het hele gezin werkte keihard. Vader zaaide elk jaar koren. Eigenlijk werd er door te weinig mensen koren gezaaid. Het klimaat was ook niet overwegend gunstig voor akkerbouw. Toch genoten wij in die jaren allemaal van de fijne, vrolijke, lange zomers met elkaar en met nichtjes en neven . Begin 1930 werden de landbouwwerktuigen, de voorraad en alles wat daarbij hoorde verkocht.
Vader en moeder bewoonden een deel van het huis, terwijl de rest en het boerenbedrijf werden verpacht. Vanuit mijn eigen ervaring weet ik nu, dat mijn vader gedurende verscheidene jaren arthritus had, tot aan zijn dood. Hij was een grote man en het moeilijk voor vrouwen om hem goed te verzorgen. Daarom werd hij opgenomen in een verpleeghuis in Valley City. Zijn geest werd hoe langer hoe zwakker; van tijd tot tijd was hij helemaal in de war. Hij stierf in Valley City op 25 juli 1930 . Mijn vader was een rustige man, hij mengde zich niet in de luide en vrolijke conversaties thuis. In feite praatte hij helemaal niet erg veel. Misschien kreeg hij de kans niet met zóveel kinderen rond de tafel! Hij was ambitieus wat zijn kinderen betreft. Maar na een volledig mislukte poging om zijn zoon Levi John een opleiding tot arts te laten volgen, besloot hij de andere kinderen hun eigen loopbaan te laten kiezen. Hij was eerlijk en integer tot in de finesses. Hij hield niet van roddelverhalen, hij roddelde zelf niet en hij wilde dat ook niet van anderen horen. Een groot feest maken van Kerstmis of van verjaardagen, daar zag hij niets in. Als er echter er-gens een buurkind schoenen nodig had of iets anders wat dringend was, dan probeerde hij te hel-pen en het voor elkaar te krijgen . Opmerkelijk is dat ik al volwassen was, voordat ik merkte dat Vader bang was voor onweer. Hij wilde óns beslist niet bang maken, hoewel hij er zélf heel bevreesd voor was. Tot slot noem ik nog met enige trots dat de heer Mr. Barend H. Kroeze, president van het James-town College van 1909-1946, bij een gelegenheid zei dat Vader 'de intelligentste en wijste man was die hij ooit ontmoet had'. |
FAMILIEBERICHTEN |
|
In deze rubriek attenderen wij u op de familieberichten die ons bereikten. Wij geven deze graag aan u door en bedanken iedereen, die de moeite nam ons op de hoogte te stellen van de blijde of droevige gebeurtenissen in hun en onze familie. Omdat dit de eerste keer is dat deze rubriek verschijnt, beginnen wij het overzicht met de mutaties vanaf 1 februari 1997 die niet in het familieboek Somsen Omnes Generationes zijn opgenomen.
|
|
Geboren: |
|
05-06-1997 |
Laura Somsen [3937], dochter van Rudolf Herman Somsen [994] en Janna Berendina Klijn Hesselink [1037] |
18-06-1997 |
Allora Kate Somsen [3921], dochter van John Howard Somsen [2361] en Barbara Mc Laughlin [2364] |
01-07-1997 |
Berendine Willemina Marie (Marline) Somsen [3922], dochter van Derk Jan Somsen [136] en Willemina Berendine Jantine Berends [197] |
02-08-1997 |
Laura Somsen [3948], dochter van Paul Hendrik Somsen [463] en Sandra Isabel Ramalho da Cunha [1547] |
08-08-1997 |
Carmen Maria Johanna Siemes [3938], dochter van Walter Maria Josephus Siemes en Johanna Gerharda Somsen [996] |
04-10-1997 |
Siggy Baloe Andersen [3960], dochter van Harry Evert Somsen [1193] en Laila Thalasa Andersen [2147] |
18-12-1997 |
Dirk Jan Somsen [3963], zoon van Daniel Jasper Somsen [677] en Gertruda Maria Gerarda Verhofstad [1607] |
23-12-1997 |
Isaac Jerome Kippes [4010], zoon van Kent Jerome Kippes [4009] en Leah Rachel Somsen [2698] |
05-01-1998 |
Priscilla Kylie Somsen [3962], dochter van Jan Roelof Somsen [1407] en Martine Gerrits [1699] |
29-01-1998 |
Anna Somsen [3997], dochter van Alfred Gerben Somsen [680] en Marleen of der Wilk [2582] |
04-02-1998 |
Christiaan Chiel Somsen [4001], zoon van Christiaan Somsen [1382] en Maria Gerharda Bouwhuis [1392] |
06-02-1998 |
Henriëtte Nienke Gierveld [4013], dochter van Arend Jan Gierveld [1784] en Maria Allegonda Eva Somsen [1495] |
11-03-1998 |
Thomas Bart Marstello van Daatselaar [4014], zoon van Jan Bart van Daatselaar [1622] en Laurette Marstello [2861] |
08-04-1998 |
Margje Johanna Nieuwenhuijsen [4017] , dochter van Henry Nieuwenhuijsen[2068] en Marieke Somsen [435] |
25-04-1998 |
Emma Ruth Somsen [4021], dochter van Willem Jan Somsen [1808] en Désiré Eleonore Appeldoorn [2585] |
Gehuwd |
|
27-03-1998 |
Iris Yolanda Somsen [2849] en Herbert (Bert) Morelissen [4020] |
|
|
28-02-1997 |
Jan Vrieselaar [1010], 75 jaar |
06-05-1997 |
Jan Willem Sluiskes [1030], 85 jaar |
04-06-1997 |
Hendrik Jan Somsen [1240], 78 jaar |
14-06-1997 |
Berendina Somsen [1340], 76 jaar |
16-08-1997 |
Herman Ruesink [2155], 86 jaar |
01-11-1997 |
Myrtle C.Cutler [2441], 83 jaar |
21-01-1998 |
Doris Mae McCarty [2826], 83 jaar |
31-01-1998 |
Wilhelmina Luiten [497], 72 jaar |
13-02-1998 |
Johanna Gezina Arnolda Somsen [48], 78 jaar |
BOEKBESPREKING |
|||
In het Oostgelders Tijdschrift voor Genealogie en Boerderijonderzoek (O.T.G.B.) van februari 1998 troffen wij een positief gestemde boekbespreking aan van ons familieboek Somsen Omnes Generationes.
De boekbespreking geven wij hier volledig weer. |
Tevens vermelden wij dat het O.T.G.B. 4 x per jaar verschijnt, dat een abonnement ƒ 30,= per jaar kost én dat (als u interesse heeft voor een abonnement) u zich kunt wenden tot Abonnementenadministratie O.T.G.B. Bloemendalsweg 6 7429 AL Colmschate tel.: 0570 - 651493 |